Εγώ κεντούσα…

Γεννήθηκα σε ένα σπίτι, όπου όλες οι γυναίκες ασχολούνταν συστηματικά με τη χειροτεχνία σε κάθε της μορφή. Γύρω μου υπήρχαν παντού βελόνια, κλωστές χρωματιστές και υφάσματα, ενώ οι διάλογοι και οι συζητήσεις κινούνταν γύρω από το εργόχειρο. Όλες οι σημαντικές εκδηλώσεις της ζωής μας συνδέονταν με αυτά. Τα εργόχειρα για τις γιορτές στόλιζαν το σαλόνι του σπιτιού, το τραπεζομάντηλο για το Κυριακάτικο τραπέζι, όπου συγκεντρώνονταν όλη η οικογένεια είχε ολόγυρα μια φαρδιά δαντέλα, οι πετσέτες για το σκούπισμα των πιάτων είχαν κεντημένες λεπτομέρειες και περίτεχνες δαντέλες. Η μαμά μου και η γιαγιά μου έψαχναν τα πιο σπάνια σχέδια, για να ολοκληρώσουν την προίκα της ξαδέλφης που έπρεπε να έχει συγκεκριμένα κομμάτια, όλα κολλαρισμένα στη σειρά, λίγο πριν το γάμο της. Οι δίσκοι για το σερβίρισμα του καφέ, για το γλυκό του κουταλιού, για το σπιτικό λικεράκι ήταν στολισμένοι με πλεκτά σεμεδάκια. Βρέθηκα λοιπόν πολύ νωρίς με ένα βελόνι στο χέρι, χωρίς να το καταλάβω. Καθόμουν μαγεμένη ανάμεσα στις μεγάλες γυναίκες και συμμετείχα με επιτυχία σε κάθε διαδικασία. Τα άλλα παιδιά έπαιζαν στους δρόμους, στις αλάνες. Εγώ κεντούσα………